enfrnl



tags

friche drinkwater waterkwaliteit wetgeving

tag: waterkwaliteit

Is proper water drinkbaar?


 

Over normen, distributie en monopolies.
Vaststellingen, tegenstellingen en vragen.


Vooraleer we water drinkbaar mogen noemen, wordt het gelukkig getoetst aan een hele reeks voorop­gestelde normen. Met grote ijver en verantwoordelijkheidsgevoel voor de algemene volksgezondheid onderzochten wij de details. Geen bacteriën, microben, hormonen, zware me–talen, dat leek ons een goed begin. Maar er bleek meer aan de hand. We sloegen er de wetgeving op na en kwamen uit bij lijsten met richtlijnen en verordeningen die vreemd genoeg onderling nogal grote verschillen vertoonden.

zie artikel Normen, wetgeving en een beetje chemie

Wie had er nu gelijk? Europa? De Verenigde Staten? De geglobaliseerde wereld-orde? De normen vastgelegd in de richtlijnen van de Europese Unie stroken niet met die van het Environmental Protection Agency van de Verenigde Staten (EPA) of die van de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO). En dan hebben we het nog niet eens over dissidente onderzoekers­ als Professor Orszagh (www.eautarcie.org) die alweer andere normen verdedigen die volgens hen dichter staan bij “bio­-compatibiliteit” dan bij bedrijfsgemak. En over de normen die de grote bedrijven die zorgen voor watersanitatie in de derde wereld hanteren, zwijgen we al helemaal (Het was op AidEx, de internationale beurs voor bedrijven in de humanitaire hulpverlening, dat we mochten horen: “It’s all about trust, and people just happen to trust installations labelled with a Swiss cross”).

Wat te doen?

Bovendien was er ook nog de kwestie rond distributie van drinkwater. Op de allereerste dag van onze publieke werf voor het ProperWaterPaviljoen, op 15 juni 2012, mochten we een brief ontvangen van Vivaqua, persoonlijk afgeleverd door een werknemer van de openbare maatschappij voor de productie en de distributie van drinkwater én voor de sanering van afvalwater. Hierin werd gesteld dat Vivaqua “het burger-initiatief dat aan de basis ligt van het ProperWater project toejuicht, maar dat er potentiële sanitaire problemen zijn” en we niet het recht­ hebben om ons “ProperWater” als “drinkwater” te verdelen, ook al werken we voor de controle ervan samen met een Brussels inter­communaal laboratorium.

Een ordonnantie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (20 oktober 2006, art. 17) bepaalt inderdaad dat Vivaqua het monopolie bezit voor productie en distributie van drinkwater in Brussel. Een Europese richtlijn voorziet dan weer in de toekenning van het recht op monopolie als het gaat om het beheer van grote infrastructuren die van belang zijn voor de volksgezondheid (Richtlijn 2002/21/EC – netwerken gekenmerkt door een natuurlijk monopolie). De logica van deze wetgeving is zeker te volgen. Maar klopt het dat mensen die zelf de verantwoordelijkheid willen dragen over hun eigen drinkwater, dit in de Europese Unie bij wet niet langer mogen? In uitgestrekte gebieden als Canada en Australië drinken ze in de outback toch sinds mensenheugenis zelf gefilterd en gezond water? Waarom leggen we de verantwoordelijkheid voor ons drinkwater volledig bij overheden en (semi-)publieke bedrijven? Staan mensen zoals Professor Orszagh, met 20 jaar wetenschappelijk onderzoek rond drinkwater op het palmares, dan buiten de wet?

 

EXPERIMENTEN MET DRINKWATER

Met al deze tegenstrijdige kennis­ en vragen op zak, waren we natuur­lijk nog meer uitgedaagd om zelf te achterhalen wat de zin en onzin is van de verschillende kwaliteitsnormen, de monopolies in productie en distributie en het uitbesteden van waterbeheer aan dure specialisten.

Naast ons team van ervaringsdeskundigen gingen we officieel ook een samenwerking aan met Brulabo, Brussels intercommunaal laboratorium voor scheikunde en bacteriologie, partner van ons “proper water”. Vanaf juni 2012 volgden zij de waterkwaliteit van het Paviljoen op. Dit hield in dat op regelmatige tijdstippen waterstalen werden genomen en naar het labo gebracht voor een bacteriologische en chemische analyse. Na twee dagen incubatie-tijd, kregen we al zicht op de eerste voorlopige maar meest cruciale bacteriologische resultaten. De aanwezigheid van 1 Coliform (microbe die kolieken veroorzaakt) is bijvoorbeeld genoeg om gediskwalificeerd te worden als drinkwater.

Sinds 2013 gingen we ook zelf aan de slag. Om Brulabo niet nodeloos op kosten te jagen, verifieerden we elke twee dagen met een doe-het-zelf bacteriologische test-kit (Readycult® Coliforms 50) om te detecteren wat de totale Coliform en E. Coli aanwezigheid was in ons gefilterd regenwater.

We gingen ook na wat de legale definitie is van drinkwater, bronwater en mineraalwater om te weten te komen hoe we ons “proper water” best benoemden, en gingen uiteindelijk voor de optie die de “gebruiker” het beste informeerde en responsabiliseerde: “Het gefilterd regenwater van EauPropre | ProperWater wordt regelmatig gecontroleerd door Brulabo voor drinkbaarheid, maar drink je op eigen verantwoordelijkheid”. Vlak naast de drink-kraan plaatsten we een paneel waarop alle analyse-rapporten en resultaten van onze eigen tests werden uitgehangen.

Drinken
Na de tweede test-opstelling van het ProperWaterPaviljoen in mei-juni 2013, en na 9 eigen tests en 3 volledige Brulabo-analyses, was het tijd om ons drinkwater-experiment af te ronden. Een volledig weekend lang, hadden we met redelijke zekerheid kunnen bevestigen dat het regenwater drinkbaar was, ten minste volgens de normen van het Amerikaanse ­Environmental Protection Agency (waarbij de nitriet-waarde iets hoger mag liggen dan voor de Europese richtlijn) – zie resultaten op properwater.org. In elk geval was iedereen die toen een heildronk uitbracht het er over eens dat ­gefilterd regenwater alvast zeer lekker is.

Conclusie: regenwater kan wel ­degelijk drinkbaar gemaakt worden met goedkope, niet-chemische en niet-elektrische filters. Dat is hoe dan ook goed nieuws!

Los daarvan besluiten we dat ons systeem van Paviljoen en ­filters niet ideaal is om hiertoe te komen. Het moet afrekenen met enkele onoverkomelijke nadelen:
- het water stagneert soms ­dagenlang in de buizen (zeer onregelmatig gebruik, zeer onregelmatige doorstroming) waardoor biofilms en proliferatie van bacteriën vrij spel hebben of ten minste moeilijk controleerbaar zijn
- onze voetpomp is niet krachtig genoeg, waardoor het gestagneerd water slechts heel moeizaam weggepompt kan worden vooraleer er “zuiverder” water door de buizen vloeit
- de opstelling van het trechterdak van het Paviljoen onder een boom bemoeilijkt daarenboven de situatie (veel takken en blaadjes in de tank, dus meer kans op biofilm en nitrietvorming, vogel-excrementen­ en proliferatie van coliformen, enz). Hoewel Coliformen­ niet door de filters kunnen komen (de poriën zijn namelijk veel te klein voor bacteriën), is het een kwestie van nagroei in de behuizing.

terug



City Mine(d)

Eau Propre | Proper Water by City Mine(d)
is licensed under a Creative Commons
Attribution-NonCommercial-ShareAlike 2.0 Belgium License

Creative Commons License

-Login-